Prawidłowo przeprowadzone leczenie dystorsji powinno skutkować efektywnym zniesieniem dolegliwości bólowych oraz ograniczenia ruchomości.
Diagnostyka FDM opiera się na trzech filarach i prowadzi do efektywnej diagnozy FDM. Fenomenem metody jest interpretacja mimiki i gestykulacji pacjenta, które tworzą podstawę diagnostyczną oraz dają dokładne wskazówki co do deformacji poszczególnych powięzi. Obszerny wywiad i badanie uzupełniają diagnozę FDM.
FDM może być zastosowane w różnych dziedzinach medycyny. Metoda ta rozszerza możliwości diagnostyczne lekarza lub terapeuty i umożliwia efektywną terapię pacjenta z rozmaitymi diagnozami medycznymi.
Aktualnie FDM jest skutecznie stosowane przy urazach narządu ruchu i do terapii bólu.
Stosowanie FDM w medycynie
FDM to neutralne podejście. Poprzez analizę zagadnień medycznych z punktu widzenia metody FDM, lekarz lub terapeuta jest w stanie wybrać optymalną terapię.
Celem każdej interwencji według FDM jest anatomiczna korekcja powięzi. Jeżeli dystorsja powięzi zostaje skorygowana, można liczyć na natychmiastową poprawę wytrzymałości, ruchomości i/lub na redukcje bólu. Z reguły leczenie trwa krótko, zatem czas rekonwalescencji zapewnia szybki powrót do poprzedniej aktywności fizycznej.