Metoda dr Ackermanna

Możliwości jakie niesie ze sobą metoda dr Ackermanna są ogromne. Metoda diagnozy i terapii wg koncepcji Ackermanna, jest obecnie jedną z najbardziej skutecznych i komplementarnych metod leczenia manualnego.

Metoda wyróżnia się szybką i celową diagnostyką, a postępowanie terapeutyczne jest tu precyzyjne i dokładne. Wykonując zabieg terapeuta bardzo dokładnie wie co chce osiągnąć i dlaczego. Nie ma tu miejsca na przypadkowe zabiegi.

W praktyce terapia wymaga szerszego spojrzenia na przyczyny dolegliwości i ich złożoność. Kompensacja, którą rozpoczął „zablokowany” staw wymaga od terapeuty adekwatnego postępowania. Z tego powodu, jeśli ktoś chce pracować metodą Ackermanna musi poddać kontroli, a jeśli będzie taka potrzeba również wdrożyć terapię, w tych miejscach, które wykazują zaburzenia funkcjonalne. Poszczególne techniki zabiegowe w tej metodzie ograniczają się dokładnie do jednego segmentu, dlatego zostaje „odblokowany” tylko i wyłącznie ten kręg, który powodował dolegliwości u pacjenta.

Przy zastosowaniu metody dr Ackermanna w ciągu jednego lub kilku zabiegów można usunąć lub znacznie złagodzić ból. Każdy zabieg zostaje poprzedzony szczegółową diagnozą wstępną. Terapeuta dokonuje oceny stanu pacjenta na podstawie wywiadu, palpacji ustawienia (przemieszczeń) i funkcji poszczególnych stawów. Należy także ocenić wyniki badań radiologicznych. Zastosowane wówczas efektywne techniki pozwalają na skuteczne i bezpieczne przeprowadzenie zabiegu.

Wiele dolegliwości, które swoją przyczynę mają w zaburzeniach funkcji narządu ruchu, a zwłaszcza kręgosłupa, są z natury odwracalne. Wynika z tego fakt, iż można je usunąć. Często zmiany w funkcjonowaniu stawów kręgosłupa powodują występowanie objawów podobnych do tych, które wywołują choroby organiczne. Jeśli w badaniach lekarskich zostało wykluczone organiczne podłoże choroby, najczęściej można takiemu pacjentowi pomóc stosując terapią manualną. W praktyce klinicznej Instytutu Ackermanna, leczone są z pozytywnym skutkiem m.in. bóle kręgosłupa, głowy ( w tym m.in.. migreny, zawroty, mdłości, zaburzenia wzroku i słuchu), tułowia, kończyn, „dolegliwości pseudoorganiczne” – bóle nerkowe, żołądkowe, wątrobowe, związane z perystaltyką jelit (zaparcia, wzdęcia, rozwolnienia) i inne…